De Grote Poëzieprijs 2020

‘In Lijfrente schrijft Vrouwkje Tuinman op vrij zakelijke toon en met bijzondere openheid over de momenten die volgen op het overlijden van haar grote liefde, zonder dat de poëzie ook maar ergens onpersoonlijk of kil wordt. Juist door die kenmerkende toon en stijl weet Tuinman de lezer te raken en vast te houden. Het omgaan met en verwerken van het grootst denkbare verdriet is beschreven op een manier die rauw, eerlijk en tegelijkertijd teder is. De gedichten zijn openhartig, soms licht absurdistisch. Niets meligs of pastelkleurigs. Niet makkelijk, wel toegankelijk. Nuchter, maar nergens onpersoonlijk of kil. Integendeel: geen schoonschrijverij en juist dat levert de mooiste zinnen op. En troost, daar waar er eigenlijk geen beginnen aan is.’ (fragment juryrapport)