Yentl Schieman (r) en Christine de Boer, © Astrid Verhoef
'Wat Yentl Schieman en Christine de Boer doen kunnen ze heel goed. Ze vormen een duo dat vanaf de eerste rondes tot en met de finale voortdurend is gegroeid. Het aangename is dat van de kritiek die ze in de halve finales kregen, een deel niet meer op gaat, omdat ze zichtbaar en hoorbaar alle zeilen bijzetten om hun programma De Mensen te verbeteren. Zo verraste ons het pianonummer Slaap, dat in voorgaande optredens bijna een soort overgangsdingetje was, en nu wel geïntegreerd werd en vanuit woede gebracht. Dan wordt hun wonderlijke universum, waarvan je niet precies de rode draad kunt vatten en dat bestaat uit losse dwaze nummers, ook spannend. Ze experimenteren, zijn niet bang als er iets mislukt. Het spel mag wat natuurlijker, minder overkill. Ze overschreeuwen zich soms. En ze mogen het gevaar en de ontroering veel meer opzoeken. Het blijft inhoudelijk nog wat teveel aan de oppervlakte. Muzikaal waren ze deze avond uniek'. (fragment juryrapport)