Leids Cabaret Festival 2010

'Vanaf het moment dat Jeroen het podium opwandelt ben je verbaasd over het gemak waarmee hij daar staat. Een simpele hoi en aanmaning tot klappen... "Ja, klapt nog waar wah" maakt duidelijk dat hij weet wat hij daar komt doen. (...) De kracht om grote thema's vanuit puur menselijk opzicht te bekijken en dat ook nog nog eens op zeer virtuoze wijze te beschrijven, maakt dat Jeroen ons meeneemt in het universum waarin hij zich begeeft. Doordat het zijn observatie is, hoe absurdistisch of grof die soms ook is. Je gaat er in mee, omdat het zijn bijna naïeve manier is om de wereld te bekijken. Hij, die op cynische wijze, positief in het leven wil staan. (...) Verder begeleidt hij het publiek naar een lach, die een meligheid in zich heeft, waardoor het publiek nagenoeg alles van deze man slikt. Het geheel is ook een goeie mix van de manier waarop hij het verhaal vertelt en zijn lichaamstaal die dat volledig ondersteunt. En hij bezit ook de gave dat je zijn grappen gewoon niet kan navertellen. Jeroen moet je zelf gezien hebben. Hij is een performer pur sang en redt zich nagenoeg uit elke situatie. Dat hebben we ook kunnen zien. De innerlijke noodzaak is bij Jeroen ruimschoots aanwezig. Er schuilt een gevaar bij deze man, je zit nooit helemaal comfortabel onderuitgezakt in je stoel.' (fragmenten juryrapport)