C. Buddingh'-prijs 2017

‘In Röntgenfotomodel gaat de schrijver tot op het bot. Evenmin als een röntgenfoto iets vertelt over het wezen van de mens, zo geraakt poëzie ook nooit helemaal tot de kern, noch van de taal, noch van de mens. Het weerhoudt Vicky Francken niet om het toch te proberen. Haar zoektocht is aandoenlijk en bijzonder verleidelijk. Een rode draad is het groeien en opgroeien van een jonge vrouw, inclusief alle aarzelingen en twijfels die daarmee gepaard gaan. Het is een lichamelijke bundel, er wordt ”op je hoede” gedoucht. Het thema van de lichamelijke versus de geestelijke identiteit is consequent, indringend en toch ook speels door de hele bundel heen uitgewerkt. De stem van Francken voelt bijzonder authentiek en integer aan. De gedichten zijn allerminst röntgenfoto's; het vlees wordt gevoeld, het bloed kan men zien stromen en het hart zien kloppen. Enkele flauwe woordspelletjes verbleken al snel in het bijzijn van heel wat sterke gedichten met scherpe versregels, zoals: 'ging hij op zoek naar de dood in een vrouw/of zocht hij zijn vrouw in de dood' en 'er ligt een kelder in de kamer'. De bundel getuigt van een dichter met een grote taalgevoeligheid die het experiment niet schuwt en zich op muzikale en vaak ook lichtvoetige manier uiterst kwetsbaar toont. De regels die in alle aarzeling ontstaan, wijzen er ontegenzeggelijk op dat poëzie het juiste genre is voor deze bijzondere, nieuwe dichter.’ (juryrapport)