Marjolijn van Heemstra besloot op haar achttiende: als ik ooit een zoon krijg, vernoem ik hem naar 'Bommenneef', de oudoom die als zogenaamde verzetsheld was uitgegroeid tot familielegende. Tijdens haar zwangerschap begint ze uit te zoeken wie deze 'held' eigenlijk was en begint ze te twijfelen: kan ze haar zoon wel opzadelen met de geschiedenis die met deze naam gepaard gaat? 'Marjolijn van Heemstra weet hoe je de lezer nieuwsgierig houdt in het lichtvoetige en niettemin gewichtige boek En we noemen hem, een kruising tussen een roman en een documentaire. Het moderne cliché dat het verleden niet wit of zwart maar grijs was, verandert in haar speurtocht in een kleurrijke kluwen van feiten en herinneringen. Om daar iets van te kunnen maken, een verhaal dat zowel naar het verleden wijst als naar de toekomst, moet je een schrijver van formaat zijn.’ (fragment juryrapport)
n.b. Marjolijn van Heemstra baseerde op hetzelfde familieverhaal haar theatervoorstelling 'Bommenneef' (RO Theater 2016)